นิยายเพลงหัวใจในมนต์จันทร์ : Clair de Lune : Touch โดย Bookforsmile

“พี่ควรเป็นฝ่ายร้องทุกข์มากกว่านะ ที่เมื่อคืนพี่เกือบโดนใครบางคนปล้ำเอา”
รู้ว่าตื่นมาแล้วจะโดนเหวี่ยงขนาดนี้ ยอมให้สาวปล้ำไปตั้งแต่เมื่อคืนก็ดี
รวบรัดตัดความกันไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด ดนย์คิดอย่างมันเขี้ยว
“น…น้องด้าเปล่า…”
“เหรอครับ เอ…งั้นใครกันนะ ที่บอกรักพี่ทั้งคืน”
คีตมาก้มหน้างุด ไม่ยอมตอบ ไม่กล้าสบตาเขาจนนิดเดียว
“ใครกันที่จูบพี่จนพี่แทบไม่ได้หายใจ แถมยังทั้งจิก ทั้งข่วน เป็นรอยไปหมด”
ดนย์กระซิบเสียงพร่าอยู่ข้างหู คนถูกกล่าวหาตาโตเท่าไข่ห่าน เมื่อเจอรำลึกความหลัง
แบบหวานๆ หวิวๆ ให้ฟัง แต่พอเหลือบมองที่อกเปลือยๆ แล้วก็เห็นเป็นรอยริ้วของเล็บคม
ปรากฏขึ้นเป็นปื้นแดงๆ อยู่หลายจุดจริงอย่างที่ว่า
เธออาย…อายจนอยากจะหายตัวไปเสียจากตรงนั้น
“แล้วใครกันน้า…ที่บอกว่า…จะเป็นของพี่ดนย์คนเดียว…” เจอประโยคสุดท้ายเข้าไป
สาวน้อยขี้อายก็แทบจะเป็นลม หน้าร้อนวาบยิ่งกว่าโดนฤทธิ์ยาเมื่อคืน
“น้องด้า…มะ…ไม่รู้ตัวนี่คะ” คีตมาตอบอุบอิบ
คราวนี้คู่หมั้นจอมเจ้าเล่ห์ได้มุกใหม่ เขาค่อยๆ ปล่อยข้อมือน้อยทั้งสองข้างเป็นอิสระ
ก่อนจะเขยิบตัวออกห่าง ใบหน้าหล่อเหลาที่เริ่มมีเคราขึ้นจางๆ สลดลงในทันที
“ใจร้าย ! หมายความว่าถ้าน้องด้ารู้ตัว จะไม่บอกรัก ไม่จูบ ไม่ยอมเป็นของพี่ใช่ไหม”