นับหนึ่งให้ถึงรัก : Wanchaya Touch Publishing

“บอกไม่ได้ก็ไม่ได้สิ” ชายหนุ่มทำเสียงดุเพราะสมองคิดหาเหตุผลไม่ทัน
“พี่ภพกลัวอะไรคะ พิมพ์แค่อยากแน่ใจว่าพิมพ์ไม่ได้หูฝาด...พิมพ์ไม่ได้ฝันหรือละเมอไปคนเดียว”
“นี่เธอ...”
“นะคะ...”
ชายหนุ่มพยายามเตือนตัวเองว่าอย่าทำอะไรเกินเลยแต่ก็ยากเหลือเกิน
ในขณะที่แขนเรียวสวยก็เลื่อนขึ้นมาคล้องคอของเขาให้โน้มลง
เขาแข็งขืนไว้เพื่อให้โอกาสเธอได้คิดไตร่ตรอง และไม่อยากได้ชื่อเป็นคนฉกฉวยโอกาสแม้แต่กับคนป่วย
“ถ้าจะเปลี่ยนใจก็เปลี่ยนเสียก่อนที่พี่จะเริ่มนับ...”
เขารู้ว่าเป็นคำขู่ที่ฟังดูตลกมาก
แต่ขณะนี้สมองของเขาตื้อคิดวิธีอื่นไม่ออกจึงหวังเพียงให้พิมพ์รักแค่ปล่อยแขนเท่านั้นเขาจะเดินออกไปจากห้องทันที
“พี่ภพขู่แบบนี้มาตั้งแต่พิมพ์เพิ่งเริ่มจำความได้ เมื่อไรจะหยุดนับ...นับไปก็อยู่แค่สามไม่เห็นถึงไหนสักที
พิมพ์เบื่อจะฟังแล้วค่ะ”
คนชอบขู่รู้สึกหน้าร้อนผ่าวคล้ายกำลังถูกสบประมาทอย่างรุนแรง
“นับหนึ่งถึงสามไม่อยากฟัง แล้วถ้าพี่นับหนึ่ง...ถึงรัก ยังอยากจะฟังอยู่ไหม”
ชายหนุ่มมองวงหน้าหวานด้วยสายตาที่เปิดเปลือยความรู้สึกทั้งหมด
“พี่ภพกำลังบอกรักพิมพ์อยู่ใช่ไหมคะ”