รักล้นทะลาย : อรุสา

“กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าเจ๊...ฮ้า”
 “อ้าว...เจ๊ ไหงพูดไม่สวยอย่างนี้ล่ะ”
คนกล้าดียังไม่ยอมเปลี่ยนสรรพนาม มือใหญ่รีบคว้าหมับไปที่นิ้วชี้อันสั่นระริกด้วยแรงโทสะ
 ก่อนที่ปลายเล็บยาวจะทิ่มเข้าไปในลูกตาของเขา
“แล้วตัวเองล่ะ พูดหล่อนักนี่ มาเรียกฉันว่า...ว่า” เธอตะกุกตะกักไปนิดกว่าจะหลุดออกมาได้ว่า
“เจ๊” ราวกับมันเป็นคำที่บาดหูบาดใจเหลือกำลัง
“แล้วก็ขอโทษทีนะ ฉันเป็นลูกคนเดียว แล้วชาตินี้ก็ไม่คิดจะมีน้องปากเสียๆ อย่างนายหรอก...ลุง”
 “นี่ อย่ามาเรียกผมว่าลุงนะ เพราะผมคงจะไม่ปล่อยให้หลานปากดีอย่างนี้เหมือนกัน ผู้หญิงอะไรปากยังกับ...”
ผู้ไม่อยากเป็นลุงเถียงเธอยังไม่ทันจะจบ อารียาก็พูดแทรกเสียงสูงขึ้นมาเสียก่อน
 มือก็สะบัดเร่าๆ จะให้นิ้วชี้หลุดออกมาจากมือหนาใหญ่ของเขาให้ได้
“ยังกับอะไร...ฮ้า พูดให้สวยๆ นะ แล้วก็ปล่อยมือสกปรกๆ ของนายเสียทีสิ ไอ้บ้า”