อุ้มรักจอมมาร : มณีกานต์ วาวบุ๊คคลับ

การตัดสินใจผิดพลาดเมื่อครั้งอดีต

ทำให้หล่อนได้ของแถมเป็นทายาทตัวน้อยๆ น่ารักมาเป็นแก้วตาดวงใจ

“คุณจะทำอะไร!?” หล่อนถามเสียงขุ่น ก่อนจะหน้าแดงก่ำเมื่อมือใหญ่หยิบเจ้าน้องโบว์วี่ ที่เพื่อนๆ หล่อนช่วยกันล้อเลียนตั้งชื่อให้เครื่องมือสื่อสาร...โทรศัพท์รุ่นโบราณที่นอกจากโทรเข้าและรับสายแล้ว มันแทบจะไม่สามารถทำอะไรได้อีก เพราะเวลาที่ตั้งไว้มันก็ชอบรวน เกเรเดินไม่ตรงอยู่บ่อยๆ ทั้งหนังยางรัดผมสีชมพูหวานที่พันรัดตัวเครื่องไว้เก๋ๆ อย่างที่เจ้าของโทรศัพท์สภาพยับเยินไม่เคยนึกอาย เวลาจะใช้งานมันต่อหน้าคนอื่น หากแต่ตอนนี้พาขวัญแทบอยากเอาหน้าโขกกระจกรถเขาหนีความอับอาย เมื่อคนตัวใหญ่โตจ้องมองมันด้วยสีหน้าท่าทางที่ทำเอาหล่อนนึกพาลโกรธความงกของตัวเอง ซึ่งประหยัดอดออมเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์ไว้เพื่อลูกจนหมดสิ้น

รู้งี้แบ่งมาซื้อโทรศัพท์เก๋ๆ ทันสมัยตามเพื่อนตามฝูงเสียบ้างก็ดี ถ้ารู้ว่าจะมีผู้ชายอย่างเขามารื้อค้นข้าวของแล้วจ้องมองโทรศัพท์หล่อนอย่างกับสัตว์ประหลาดมาบุกโลกแบบนั้น

“มันยังใช้ได้เหรอ!?” เขาถามเมื่อปล้ำกดมันจนเครื่องแทบทรุดพังคามือ แต่ไร้วี่แววสัญญาณตอบรับจากเครื่องมือสื่อสาร ที่เขาไม่คาดคิดว่ายังมีคนใช้งานมันอยู่บนโลกใบนี้ แถมหนังยางสีหวานๆ เจ้ากรรมยังช่วยฉีกหน้าเจ้าของด้วยการขาดกระเด็นทำเอาตัวเครื่องและชิ้นส่วนฝาครอบหลุดกระจายคามือใหญ่ๆ ของหนุ่มหล่อ

“ยุ่ง เอาคืนมานะ!” สาวน้อยแก้มแดงก่ำนึกสาปแช่งความงกของตัวเองในใจย่อยยับ เอ่ยบอกเขาเสียงขุ่นทั้งยื่นมือมาแย่งหมายจะเอาโทรศัพท์เครื่องเก๋าสภาพเน่าเหลือทนของตัวเองคืน แต่คนตัวโตมือไวไม่ยอมยกให้ หยิบมันใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองหน้าตาเฉย

“เอาไว้พี่จะซื้อเครื่องใหม่ให้แล้วกัน ว่าแต่เราชื่อ?”