นิยายเรื่อง รักแสลง : ชูวงศ์ ฉายะจินดา : หนังสือทำมือ

“พี่เดชไม่ได้บอกคุณหรอกหรือคะ ว่าเราจะแต่งงานกัน เมื่อ...เมื่อพี่เดชกลับจากเมืองนอก คุณไม่รู้หรอกหรือว่า เราเป็นคู่หมั้นกันมาแต่เล็กแต่น้อย ก่อนพ่อนายจะตายก็สั่งอีกว่าให้เราแต่งงานกัน...ฮือ...ฮือ...” แม่สาวน้อยพูดได้เพียงนั้น ก็ปล่อยโฮออกมาราวกับหัวใจของหล่อนกำลังจะแตกสลาย อนัญญารู้สึกชาวาบที่หัวใจปานหัวใจจะหยุดเต้น ‘เป็นไปไม่ได้’ หล่อนตะโกนตอบอยู่ภายในใจ แต่ภาพเด็กสาวที่กำลังปิดหน้าสะอึกสะอื้นอยู่เบื้องหน้า ทำให้หญิงสาวไม่อาจหลอกตัวเองต่อไปได้ อนัญญากัดริมฝีปากแน่น วางรูปอินทรเดชไว้ที่เดิมแล้วก็เดินไปโอบไหล่ของสาวน้อยแปลกหน้า ที่ยืนร่ำไห้สะอึกสะอื้นมานั่งบนม้าปลายเตียง โดยที่หล่อนมิได้ขัดขืน

 

“คุณคือ คุณสร้อยทิพย์...ใช่ไหมคะ” อนัญญาพยายามจับต้นชนปลายลองเดาดู พอได้ยินชื่อของตนจากปากของหญิงสาว ผู้ได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของชายที่ตนรัก สร้อยทิพย์ก็กรีดร้องขึ้นเหมือนคนเสียสติ หล่อนสะบัดจากการเกาะกุมของอนัญญาผุดลุกขึ้น

 

“ถ้าอย่างงั้น หล่อนก็รู้แล้วสิว่าฉันคือใคร ฉันอยากรู้นักว่า หล่อนทำยังไงเขาจึงหลงใหลเสียจนลืมฉัน รู้ไว้เถอะย่ะ เขาเคยบอกกับฉันว่า เขาจะไม่รักใครให้มากไปกว่าน้องสร้อยทิพย์ของเขา อย่างดีหล่อนก็คงจะเป็นแค่เมียชั่วคราวของเขา พอเขาได้สิ่งที่ต้องการจากหล่อนแล้ว เขาก็จะเฉดหัวหล่อนทิ้งไป เหมือนนางแม่จันทร์สลวย เมืองพะเยานั่นไง ฮะ ฮะ...” เสียงหัวเราะแหลมของหล่อนเยือกเย็นเข้าไปในหัวใจของคนฟัง