ชุด Taste Me ตอน บทเรียนลับคลับชั้นสูง : เลอบัว : พลอยวรรณกรรม

เขาจะได้ยิน... เสียงที่หญิงสาวไม่คิดว่าตนเองจะกล้าคิดในใจ
“เชื่อไหมทุกครั้งที่ผมเห็นหน้าคุณ ผมจะได้ยินเสียงหวานๆ ของคุณลอยเข้ามาในหูว่า ชิมฉันสิ
กินฉันสักทีสิ ให้ตายเถอะ! เสียงคุณมันท้าทายผมชัดๆ แล้วแบบนั้นใครจะอดใจไหวล่ะ”

ตั้งแต่เริ่มต้นทำงานที่อาคารขนาดยักษ์แห่งนี้ ‘ชมพูแพร’ ก็เกิดความคับข้องใจบางอย่าง
เกี่ยวกับ ‘สถานที่ลึกลับ’ ซึ่ง ‘ตั้งอยู่ชั้นบนสุด’ เพราะในขณะที่ออฟฟิศของเธอเองดูจะไม่ค่อยมีใคร
แวะเวียนมามากนัก แต่ผู้คนจำนวนมากที่แต่งตัวหรูหราบ่งบอกสถานะทางการเงินอันร่ำรวยมั่งคั่ง
กลับพากันขึ้นลิฟต์ผ่านชั้นของเธอไปยังสถานที่แห่งนั้นตลอดเวลา หญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะทำทุกทาง
เพื่อขึ้นไปที่นั่นให้ได้ และสิ่งที่เธอพบก็คือ ‘คลับเฮาส์แบบไปรเวตหรูหรา’ ซึ่งสร้างขึ้นเพื่อมอบความฝัน
และจินตนาการอันเร่าร้อน! แต่สิ่งสำคัญก็คือมันให้การต้อนรับ ‘เฉพาะเมมเบอร์ผู้เป็นมหาเศรษฐี’ และ
‘บุคคลชั้นสูงในวงสังคม’ เท่านั้น และชมพูแพรก็ไม่มีสิ่งใดเข้าข่ายสักนิด

หากทว่า ‘ริคาร์โด้ แบรนเดอร์’ ชายแปลกหน้าผู้ที่แสดงออกทางสายตาตั้งแต่พบกันครั้งแรก
ว่าเขาต้องการจับเธอโยนขึ้นเตียงกลับเป็นฝ่ายเสนอตัวที่จะพาเธอเข้าไปในคลับแห่งนั้น แลกกับการ
‘ลิ้มรสชาติ’ จากริมฝีปากของเธอ และด้วยรูปลักษณ์อันกำยำน่าหลงใหลของเขา หรือจะด้วยเหตุผล
อะไรก็ตาม เธอกลับยินยอมตามข้อเสนอ โดยไม่รู้สักนิดว่าคนอย่างเขาไม่มีวันพึงพอใจแค่เพียงการจูบ
แต่จูบนั้นจะเป็นเพียงบทโหมโรงก่อนที่เขาจะกลืนกินร่างกายของเธออย่างเร่าร้อน ตะกรุมตะกราม
และไม่มีวันเบื่อหน่าย ด้วยสถานะของเขาที่เธอเพิ่งจะได้รู้เดี๋ยวนี้ นั่นคือ...

“ให้ตายสิ! เป็นแบบนี้อีกแล้วนะ ทำไมต้องมาเป็นตอนนี้ด้วยก็ไม่รู้” เขาโวยวายพร้อมกับทำหน้ายุ่ง
“อะไรคะ เกิดอะไรขึ้นคะ” ชมพูแพรทำหน้าตื่น ด้วยกลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายอะไรขึ้นอีก
“ก็คุณน่ะสิ”
“ฉันเหรอ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“ทำสิ ก็เสียงในใจคุณมันกำลังอ้อนวอนผม มันบอกว่าชิมฉันสิ กินฉันสักทีสิ นี่ไงๆ ขนาดตอนนี้
มันยังดังอยู่เลยนะ ให้ตายเถอะ! มันยังดังขึ้นเรื่อยๆ เฮ้อ! สงสัยผมคงต้องทำตามคำขอของมันแล้วล่ะ”