นิยายเรื่อง มนตราแห่งดารา (เล่ม 1-2) : ลักษณวดี : ณ บ้านวรรณกรรม

มือหนึ่งของเธอกำอังค์ที่ห้อยคอ สัญลักษณ์แห่งความเป็นอมตะ

อีกมือกำดอกไม้แห่งชีวิต ทุกอย่างอยู่ในกำมือเธอทั้งสิ้น

หากบัดนี้ เธอต้องวางใจในทาเอ็ม กฎข้อแรกแห่งความรัก

“ถ้าเจ้าไม่วางหัวใจกับรัก เจ้าจะวางหัวใจไว้ที่ใดได้อีก”

ปัญญา ความรัก ความซื่อสัตย์อันจะมีต่อกัน

เธอเป็นฝ่ายเร้นลี้...จากไป เธอต้องเดินกลับ 'เข้าสู่ตำแหน่ง'

ด้วยจิตและวิญญาณตน นั่น...เธอได้ยินเสียง น่าจะเป็นอาจารย์อิมโฮเทป

แต่จะใช่หรือไม่ เธอไม่รู้แล้ว เธอได้รับรอยจูบนุ่มนวล...พระมารดา

จูบต่อมา อบอุ่น...อ่อนหวาน ยังระอุด้วยไอรักอันมั่นคง...

”ข้ารอเจ้าเสมอ เจ้าจะได้พระพรข้อสุดท้ายของข้า”

ถ้าเป็นทาเอ็มวาเส็ต เธอจะกลัวอะไรอีก บอกแล้ว เขาจะรอเธอเสมอ...

”ข้ารักเจ้า เชื่อมั่นในรักของเจ้า”...เธอหลับตาสนิท ไร้กังวล เชื่อมั่น รัก ศรัทธา...

เปี่ยมพ้นหัวใจ...

                      จงรัก เต็มน้ำ เนื้อหัวใจ

                      จงศรัทธา เปี่ยมพ้น-ไว้ ให้จงหนัก

                      จงเชื่อมั่น พันเป็นเกลียว ด้วยใยรัก

                      จงวางหมด ในหัต- ถา,รักเดียว...