นิยายเรื่อง บัลลังก์ภูสรวง ตอน มนตร์ดาริกา : พิมพ์อักษรา : ณ บ้านวรรณกรรม

สิ่งที่พระองค์ทรงสัมผัสได้ คือเจ้านางหล้าคำรุ้ง
มีเพียงแค่เสียพระทัยมาก หากเรียกว่าพระทัยสลายน่าจะถูกที่สุด
โธ่เอ๋ย...เจ้ารุ้ง
ความรักตั้งแต่วัยเยาว์อาจปักฝังจารในพระทัยลึกกว่าที่ทรงคาดคิดนัก
เจ้าฟ้าแห่งภูสรวงถอนพระทัยยาว... พลางเคลื่อนปลายดัชนีอีกข้าง
บรรจงเช็ดน้ำพระเนตรเจ้านางพลัดถิ่นแผ่วเบา
อย่าร้องไห้เลย ใจเฮาเจ็บบ่แพ้กันเน่อ เจ้ารุ้ง
บ่กึ้ดว่าการนำพาเจ้ามาสู่ภูสรวง
จักนำความ.........